Dlaczego Chorwacja powinna wprowadzić zachęty dla zagranicznych nabywców nieruchomości?

Chorwacja od lat jest atrakcyjnym kierunkiem dla zagranicznych nabywców nieruchomości, zwłaszcza w regionach nadmorskich, takich jak Riwiera Opatijska, Istria, Kvarner i Dalmacja. Ci nabywcy nie szukają tanich metrów kwadratowych – przyjeżdżają tu ze względu na styl życia, bezpieczeństwo, naturalne piękno, bliskość Europy Środkowej i więzi kulturowe. Wraz z nimi pojawia się kapitał, ale także długoterminowe inwestycje, inwestycje w renowację, tworzenie miejsc pracy i wzmocnienie wizerunku Chorwacji jako atrakcyjnego miejsca do życia.

Mimo to Chorwacja nadal nie oferuje żadnego modelu ustrukturyzowanych zachęt, które mogłyby przyciągnąć takich nabywców. Nie ma ulg podatkowych, przywilejów administracyjnych ani spersonalizowanych programów dla wpływowych zagranicznych nabywców. Nawet pozwolenia na pobyt nie są dostosowane do realiów rynkowych, nawet w przypadku inwestycji milionów euro w nieruchomości. W przeciwieństwie do Chorwacji, niektóre kraje przynajmniej próbowały ustrukturyzować modele adaptacyjne. Chociaż na przykład Portugalia i Hiszpania zniosły od tamtej pory swoje „złote wizy” i inne przywileje związane z nieruchomościami, sam fakt ich istnienia wiele mówi o tym, jak rynek drugich domów zawsze wyglądał i nadal wygląda – w wielu państwach jest to kwestia polityczna.

Chorwacja nawet nie zaczęła podążać tą drogą, a to stracona szansa. Bo moment na strategiczne pozycjonowanie nigdy nie był lepszy.

Apartamenty nad wodą w zabytkowym budynku - Riwiera Opatija

Zbyt dużo budowy, przeciętna jakość i brak wizji – czas na zmiany

Nasz obecny model rozwoju nieruchomości koncentruje się na ilości, a nie na wartości. Budynki powstają bez logiki urbanistycznej, jakość jest często przeciętna, a projekty są skierowane do segmentu średniego lub niższego-średniego europejskich nabywców. Jednocześnie nie zapewniamy infrastruktury ani długoterminowej stabilności dla takiego wzrostu. W wielu lokalizacjach skutkuje to wizualnym i funkcjonalnym chaosem, przeciążeniem systemów i spadkiem jakości życia – zarówno dla lokalnych mieszkańców, jak i przyszłych właścicieli.

Moglibyśmy i powinniśmy budować mniej, ale mądrzej. Mówiąc prościej: mniej metrów kwadratowych, więcej sensu i wyższa wartość dodana. Zamiast polegać na masie i ilości, powinniśmy ukierunkować rozwój na projekty, które przynoszą wyższe przychody z metra kwadratowego, mniejszy wpływ na środowisko i silniejszą integrację z lokalnymi społecznościami. Właśnie w tym przypadku zachęty dla zagranicznych nabywców o wyższej sile nabywczej mogą być narzędziem takiej zmiany.

Nowoczesne nowe wille z prywatnymi basenami w pobliżu Umagu

Zamożni nabywcy jako siła napędowa nowej gospodarki i miejskich możliwości dla Chorwacji

Osoby o wysokim statusie materialnym (HNWI) to nie tylko konsumenci luksusu. Często stają się nieformalnymi ambasadorami kraju, katalizatorami dynamiki kulturowej, gospodarczej i społecznej. Każdy taki nabywca, zwłaszcza ten, który spędza tu kilka miesięcy w roku, stwarza liczne możliwości: od zatrudniania lokalnej ludności po aktywizację rzemiosła, wzornictwa i branży usługowej. Co więcej, pojawiają się warunki do otwierania nowych szkół, klinik, punktów usługowych i restauracji – właśnie dlatego, że społeczeństwo staje się bardziej wypłacalne.

Obecnie Chorwacja importuje tanią siłę roboczą, aby sprostać sezonowemu popytowi, jednocześnie ignorując potencjał importu wysoko wypłacalnych nowych mieszkańców. To strategiczny błąd. Zwłaszcza że zainteresowanie już istnieje – wielu Amerykanów, Brytyjczyków i Skandynawów szuka alternatywnych miejsc zamieszkania z powodu niestabilności politycznej, gospodarczej i społecznej w swoich krajach. Chorwacja ich interesuje, ale my ich odrzucamy. Kupujący, który inwestuje miliony euro w nieruchomość, często nie może pozostać tam dłużej niż 90 dni. Administracyjnie wygląda to tak, jakby nigdy nie przyjechali. Absurd – zarówno pod względem ekonomicznym, jak i społecznym.

Czas na nowy model: kontrolowane zachęty i strategiczny wybór

Zachęty nie muszą być masowe ani bezkrytyczne. Wręcz przeciwnie, mogą opierać się na jasnych i wymagających kryteriach: minimalnej wartości inwestycji, standardach energetycznych budynków, zaangażowaniu społecznym, długości pobytu, utrzymaniu nieruchomości, a nawet wkładzie w kulturę. Tak skonstruowany model nie zagrażałby interesowi publicznemu, lecz go wzmacniał. Naszym celem nie powinno być przyciąganie wszystkich, ale tych, którzy chcą – i są w stanie – tworzyć tu wartość dodaną.

Takie zachęty mogłyby obejmować częściowe zwolnienie z podatku od przeniesienia własności nieruchomości przy pierwszym zakupie, uproszczone procedury uzyskiwania zezwoleń na pobyt, priorytetowy status w zdigitalizowanych księgach wieczystych, a nawet zachęty infrastrukturalne na adaptacje lub przebudowy. Wszystko pod warunkiem, że nabywca zobowiąże się do długoterminowego związku z Chorwacją, czy to poprzez zamieszkanie, czy poprzez tworzenie wartości.

Jeśli chcemy, aby emigranci chorwaccy wrócili, musimy najpierw podnieść standardy i wymagać

Powrót chorwackich emigrantów nie będzie oparty wyłącznie na przywiązaniu emocjonalnym. Ludzie wracają tam, gdzie widzą możliwości, warunki i jakość życia. Aby to zapewnić, musimy stworzyć społeczeństwo, które będzie w stanie zapłacić za ich wiedzę, pracę i ambicje. Oznacza to budowanie płynnego rynku, poszerzanie bazy konsumentów i tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy. Wszystko zaczyna się od przyciągnięcia nowych mieszkańców, którzy mają potencjał do wydawania pieniędzy i inwestowania.

W tym sensie nabywcy HNWI nie stanowią konkurencji dla lokalnej ludności, lecz platformę, na której lokalna ludność może budować nową gospodarkę. Jeśli nie podejmiemy działań, Chorwacja pozostanie w strefie średniej jakości i niskiej wartości, skazana na model sezonowy, który wyczerpuje ludzi, przyrodę i system.

Chorwacja ma wszystko, czego potrzebuje – poza wolą polityczną i wizją

Mamy morze, bezpieczeństwo, przyrodę, dziedzictwo kulturowe, niezwykłą lokalizację i europejskie bezpieczeństwo prawne. Brakuje jednak jasno określonego, ustrukturyzowanego modelu, dzięki któremu Chorwacja doceni wartość przybywających nowych mieszkańców. Zamiast improwizacji, czas na systematyczne podejście. Zamiast chaotycznego rozwoju, czas na selektywną politykę. I zamiast biernego przyglądania się wyjazdom, czas na aktywne przyciąganie tych, którzy chcą zostać.

Jeśli zaczniemy działać teraz, Chorwacja może stać się jednym z najbardziej pożądanych krajów do rozpoczęcia nowego życia w Europie. Jeśli będziemy zwlekać, to miejsce zajmie ktoś inny.

Do dalszej lektury

Dla tych, którzy już rozważają, gdzie leżą najlepsze możliwości, polecamy zapoznanie się z naszym blogiem „Najlepsze regiony w Chorwacji do zakupu willi z widokiem na morze” oraz naszym poradnikiem„Nieruchomości w Chorwacji – Twój poradnik zakupowy” . Oba artykuły zawierają przegląd destynacji i praktyczne porady dla każdego, kto myśli o tym, by Chorwacja stała się jego drugim domem nad morzem.

Autor bloga: Ivan Kovačić